Dag 9 - Dinsdag 1 augustus

1 augustus, het is 6:50 als we de tent uitkomen; vandaag staat de reis naar Ljubljana op het programma. In een rap tempo maken we ons klaar en pakken we de tent in, we pakken een broodje en lopen naar de bus. Rap waren we wel, alleen hadden we het van te voren niet helemaal goed ingeschat want de trein van 8:37 zouden we niet gaan redden. Ook hadden we nog geen eten voor in de trein gekocht, en er zonder eten op uit gaan zit er voor ons natuurlijk niet in. In de gloeiend hete zon bedenken we een ander plan en besluiten de trein van 9:55 te nemen, 1 probleem; op Station Wenen hebben we 4 minuten overstaptijd. Dat is best weinig. Toch nemen we de trein en kijken aan wat er gaat gebeuren. Door wat vertraging wordt de overstaptijd steeds minder en verzinnen we allerlei plannen om toch vandaag nog in Ljubljana te arriveren. Dan komen we aan op Wenen en met 1 minuut overstaptijd gebeurd het onmogelijke, Bram ziet op hetzelfde perron een trein staan en merkt op dat dit de trein is die we moeten hebben! Met onze te zware tassen trekken we een sprintje waar Usain Bolt u tegen zou zeggen en springen we in de trein, het zag er echt spectaculair uit. We hadden het gewoon gered! We vinden een plekje en kijken naar het mooie uitzicht vol heuvels en duizenden bomen. Dat klinkt misschien wat suf en dat is het vast ook.  Ondertussen regelen we via de mail een slaapplaats voor vanavond en boeken uiteindelijk een (te duur) hostel, naja het moet maar. Aangekomen op station Villach stappen we voor de laatste keer over op de trein naar Zagreb via Ljubljana. Even lijkt het erop dat we de laatste anderhalf uur van onze reis staand moeten doorbrengen, tot een lieve vrouw ons wijst op twee plekken naast haar in een kleine coupé. We gaan dankbaar zitten en wachten braaf tot we op ons bestemming aankomen. Daar zijn we dan: Ljubljana. De 1e indruk is totaal niet die van een hoofdstad, zoals Praag en Budapest dat wel hadden. We lopen in een haast ondraaglijke hitte naar het hostel, we doen er zo'n 20 minuten over, maar het lijkt veel langer. Aangekomen meldde we ons bij de receptie en krijgen we twee minder leuke mededelingen. 1: We liggen in aparte kamers, 2: de prijs was al niet voor de poes maar doordat de lieftallige dame van de mail een fout had gemaakt, bleek het nog duurder te zijn. Het is gelukkig maar voor 1 nacht en we zetten ons eroverheen. We gooien onze spullen even op onze kamers en stranden beneden in de "lobby". We internetten er even op los en werken alle sociale kanalen even bij. Zo, tijd voor eten. Bij de Sloveense versie van, jawel, de Aldi, gaan we naar binnen om eten te halen. We eindigen met een koude kebab sandwich, die prima te pruimen blijkt, en wat andere kleinigheden. Onderweg terug eten we de sandwich op en de rest verslinden we in de ontbijtzaal van het hostel. Maar dan.. STRESS! Daan is de sleutel van zijn kamer kwijt, sukkel. Alle plekken in t hostel waar hij is geweest zoekt hij af, maar tevergeefs, nergens iets van de paleissleutel te bekennen. Toch nog een keer naar boven en dan maar even vragen aan de kamergenoten. En ja hoor! De Amerikaanse kamergenoot heeft m gevonden, wat een opluchting! We zitten nog even beneden en dan gaat Bram douchen. Dit is ook het moment dat hij uitvind dat hij met 2 oudere Nederlandse mannen op de kamer zit, die een stel blijken te zijn dat verslaafd is aan pillen, keihard snurkt en gewoon niet Daan is. Bram mist z'n reismakker en andersom ook. Ook al heeft Daan terug uit de douch een leuk gesprek met de Amerikaan, hij blijkt een jaar lang de hele wereld rond te reizen met voornamelijk fiets en trein: tof! We gaan beide slapen, huilen zullen we niet doen want we zijn natuurlijk volwassen stoere mannen en anders gaan de moeders zich zorgen maken. Tot morgen!